Әке

Осы күнге дейін жеткен бар жетістігім, шалқып өмір сүріп жүргенім өзіңнің арқаң, әке. Берген тәрбиең, бойыма дарытқан ер мінезің үшін мәңгі қарыздармын. Жасаған жақсылығыңды қалай қайтарам? Қолымнан келе ма? Үлгерем бе? Мені мазалайтын сұрақтар осы ғана.Уақыт неткен жылдам еді. Кеше ғана 40- қа толған едің. 11 жыл өте шығыпты. Байқамадым. Сезбедім.

Бәрі есімде қалай доп тебуді, велосипед айдауды үйреткенің. Қолымнан жетелеп стадионға апарғаның, құласам демеп көтергенің, жыласам Дикош деп жұбатқаның бәрі, бәрі де.

Маған сенің “балам” деген сөзіңнің өзі еркелеткенің. Бақытты балалық шағым үшін, маған деген сенім мен махаббатың а алғысым шексіз. Мен сені мақтан тұтамын, әке. Менімен “мынау менің ұлым” деп айтатындай дәрежеге жетермін бұйырса.

Сенің суретіңді ұлыма мынау менің ӘКЕМ деп ұялмай көрсете аламын. Мен өзіңдей ӘКЕ болсам арманым жоқ. Әке қатты жақсы көремін. Өзіңе ол туралы айта алмаймын. Олда бір сенің дұрыс тәрбие бергеніңнің белгісі шығар, бәлкім.