Бала тәрбиесін үлкендерден бастау керек
Бала тәрбиесі — қоғамның болашағына жауапты маңызды іс. Әрбір ата-ана, ұстаз, жалпы қоғам мүшесі балаға рухани құндылықтарды, тәртіп пен адалдықты үйрету арқылы оған адамгершілік жолын көрсетуі тиіс. Дегенмен, тәрбиенің өзі тек сөзбен емес, іс жүзіндегі үлгімен жүзеге асады. Сондықтан бала тәрбиесін ең алдымен үлкендерден бастау қажеттігі — ерекше маңызды.
Тәрбиенің айнасы – үлкендердің әрекеті
Бала табиғатынан еліктегіш келеді. Ол айналасында көргенін қайталайды, үлкендердің іс-қимылынан үлгі алады. Бұл жерде ата-аналар мен ересектер балаға бағыт беруші күш ретінде көрінеді. Балаға айтылған әр сөз, әр қылық оның өміріне ықпал етеді. Егер үлкендер баланың алдында өздерін дұрыс ұстамаса, онда сөздерінің құны болмайды, ал бала олардың тәртібін шындық деп қабылдайды.
Сөз бен іс бірлігінің маңызы
Тәрбие берушілердің сөзі мен ісі бір-біріне сай болуы керек. Мәселен, үлкендер өтірік айтуға болмайтынын үйретсе, бірақ өздері адалдықты бұзса, онда бала өздеріне қарама-қайшы екі ақпарат алады. Ол үлкендердің ісіне қарай, шындықты түсіне алмайды. Сол себепті балаға нені үйретеміз десек, оны өзімізге бірінші кезекте қолдануымыз қажет.
Ұрпақ тәрбиесіне жауапкершілікпен қарау
Тәрбие беру тек ата-ананың міндеті емес, ол қоғамның барлық мүшесінің жауапкершілігі. Мұғалімдер, жақын туыстар, тіпті көшедегі бейтаныс адамдар да балалардың көз алдында жүргендіктен, олардың тәртібі балаға әсер етеді. Сондықтан қоғам ретінде жауапкершілік алып, өзіміздің тәрбиемізді, әдептілігімізді, мәдениетімізді жетілдіру маңызды. Себебі ұрпақ тәрбиесіне тек сөзбен емес, үлгімен әсер етеміз.
Қорытынды
“Бала тәрбиесін үлкендерден бастау керек” деген қағида әрбір адамның сана-сезіміне сіңіп, өмірлік ұстанымына айналуы тиіс. Себебі бала біздің айнамыз, оның болашағы біздің әрекетімізге байланысты. Әрбір сөзіміз бен ісіміз — бала тәрбиесіне қосқан үлесіміз. Сондықтан ұрпақ болашағын ойлап, оларды тәрбиелеу үшін алдымен өзімізден бастауымыз қажет.
Тәрбиенің айнасы – үлкендердің әрекеті
Бала табиғатынан еліктегіш келеді. Ол айналасында көргенін қайталайды, үлкендердің іс-қимылынан үлгі алады. Бұл жерде ата-аналар мен ересектер балаға бағыт беруші күш ретінде көрінеді. Балаға айтылған әр сөз, әр қылық оның өміріне ықпал етеді. Егер үлкендер баланың алдында өздерін дұрыс ұстамаса, онда сөздерінің құны болмайды, ал бала олардың тәртібін шындық деп қабылдайды.
Сөз бен іс бірлігінің маңызы
Тәрбие берушілердің сөзі мен ісі бір-біріне сай болуы керек. Мәселен, үлкендер өтірік айтуға болмайтынын үйретсе, бірақ өздері адалдықты бұзса, онда бала өздеріне қарама-қайшы екі ақпарат алады. Ол үлкендердің ісіне қарай, шындықты түсіне алмайды. Сол себепті балаға нені үйретеміз десек, оны өзімізге бірінші кезекте қолдануымыз қажет.
Ұрпақ тәрбиесіне жауапкершілікпен қарау
Тәрбие беру тек ата-ананың міндеті емес, ол қоғамның барлық мүшесінің жауапкершілігі. Мұғалімдер, жақын туыстар, тіпті көшедегі бейтаныс адамдар да балалардың көз алдында жүргендіктен, олардың тәртібі балаға әсер етеді. Сондықтан қоғам ретінде жауапкершілік алып, өзіміздің тәрбиемізді, әдептілігімізді, мәдениетімізді жетілдіру маңызды. Себебі ұрпақ тәрбиесіне тек сөзбен емес, үлгімен әсер етеміз.
Қорытынды
“Бала тәрбиесін үлкендерден бастау керек” деген қағида әрбір адамның сана-сезіміне сіңіп, өмірлік ұстанымына айналуы тиіс. Себебі бала біздің айнамыз, оның болашағы біздің әрекетімізге байланысты. Әрбір сөзіміз бен ісіміз — бала тәрбиесіне қосқан үлесіміз. Сондықтан ұрпақ болашағын ойлап, оларды тәрбиелеу үшін алдымен өзімізден бастауымыз қажет.
Пікір жоқ әзірше