Адамзат дамуы ешқашан тоқтаған емес. Ғылым ілгерілеп, технология күн сайын өзгеріп жатыр. Бүгін таңғаларлық жаңалық саналатын нәрсе ертең қалыпты жағдайға айналады. Бірақ осы өзгерістердің бәрі адамды бақытты ете ме? Біз шынымен прогреске қадам басып жатырмыз ба, әлде тек жылдамдық қуып, бағытсыз жүйткіміз келе ме?

100 жылдан кейін қандай әлемде өмір сүретінімізді елестету қиын. Мүмкін, роботтар адамды барлық ауыр жұмыстан босатар? Мүмкін, жасанды интеллект шығармашылық салаларды да меңгеріп, өнер мен әдебиеттің мәні өзгереді? Қалалар аспанға көтеріліп, адамдар Ай мен Марста қоныстанар? Әлде біз, керісінше, технологияға тым тәуелді болып, адамгершілік құндылықтардан алыстаймыз ба?

«Болашақты болжағанның емес, болашаққа дайындағанның жолы ашық» дейді дана халқымыз. Бірақ біз болашаққа дайынбыз ба? Егер адамзат қазіргідей табиғатты жойып, тұтынушылықты бірінші орынға қойса, 100 жылдан кейін Жер қалай өзгермек? Климат, ресурстар, ауызсу мәселесі қалай шешіледі? Жасанды интеллект пен биотехнология адам өмірін ұзартқанымен, шынайы адами қарым-қатынастар қай деңгейде болмақ?

Бүгінгі ұрпақ болашаққа не қалдырады? Тек технология ма, әлде рухани мұра да бола ма? Қазақ «Жақсы сөз – жарым ырыс» дейді, бірақ келешек ұрпаққа қандай сөздеріміз жетеді? Біз тілімізді, мәдениетімізді, дәстүрімізді сақтай аламыз ба? Әлде 100 жылдан кейін бұл құндылықтар ескінің қалдығы саналып, тек тарих беттерінде ғана қала ма?

Қоғам 100 жылдан кейін қандай болады – бұл сұраққа нақты жауап жоқ. Бірақ бір нәрсе анық: болашақтың қандай болатыны біздің бүгінгі таңдауымызға байланысты. Егер біз рухани құндылықтарды ұмытпасақ, табиғатты аялауды үйренсек, технологияны адамзаттың игілігіне бағыттай алсақ, болашақ біз күткеннен де жарқын болмақ. Ендеше, біз болашақты өзгертеміз бе, әлде уақыттың жетегінде кетеміз бе? Бұл сұрақтың жауабы – біздің бүгінгі әрекетімізде.
Совет Гүлім
11-сынып оқушысы